جنگ نامتقارن

هر چند با ظهور web بسیاری به زیرکی توانستند privacy خود را حفظ کنند اما web2.0 را باید حمله ی نهایی به حساب آورد . هشداری را که - از مدتها پیش - هنگام نصب تولبار گوگل دیده می شد می توان عصاره ی web2.0 دانست :" تنها با ارسال اطلاعات درباره ی سایتهایی که می بینید می توانید از advanced feature ها بهره مند شوید" . این ذات web2.0 است :"شما بگویید کیستید تا سایت مناسب را معرفی کنیم ". این بدان معنی است که اگر شما و من هر دو shoe را در گوگل سرچ کنیم و گوگل بر اساس history سرچهای شما بداند شما فوتبالیست هستید و من دونده ، دو جواب متفاوت خواهد داد .شما می توانید google account نداشته باشید ، gds را نیز برای websurfing غیر فعال کنید و از google notebook نیز چشم بپوشید ، اما باید دید چه مقدار می توانید مقاومت کنید؟ حال اگر از مزایای social bookmarking ها نظیر del.icio.us و myweb2 ، furl استفاده می کنید و tag باز هم شده اید دیگر امیدی نیست ؛ شما طعمه را ربوده اید . ما به سمتی می رویم که بهترین نتایج جستجو را کسانی به دست خواهند آورد که تمام مشخصات مکانی ، سنی ، روحی و فکری خود را برای موتورهای جستجو روشن نمایند . قدرت عظیم این موتورها و نیازهای بیش از پیش به آنان، ما را درگیر نبردی ساخته است که امیدی به پیروزی در آن نیست . این خدایان عصر جدید که به جای کوه المپ در دره ی سیلیکون پناه گرفته اند با بی رحمی تمام در ازای تکه ای information بزرگترین پناه بشر را طلب می کنند : Privacy .