با تعظیمی بسیار خالصانه تیر و کمان را چون هدایای متبرک
پیش کش می کند ، آن گاه تیری به چلّه گذاشته کمان را
می افرازد و می کشد، و در یک حالت هوشیاری روحی
والا صبر می کند . کمانگیر پس از رهاکردن برق آسای
تیر و کشش در وضعی که بی درنگ پس از پرتاب به خود گرفته
باقی می ماند تا پس از آهسته بیرون دادن نفس ناچار دوباره هوا را
به سینه فرو کشد . آن گاه فقط بازوان اش را پایین می آورد و به هدف
تعظیم می کند .و اگر دیگر تیری برای پرتاب ندارد آرام به پس زمینه
می رود.