به قول جناب بزرگ نمی دونم باز چمون شده شور گوش می دیم گریه می کنیم، چهارگاه و سه گاه گوش می دیم گریه می کنیم، ای یارم بیا رو گوش می دیم گریه می کنیم، حدید المعیقلی رو گوش می دیم که اشکمون میاد به پهنای صورت، خدا خودش بخیر بگذرونه..بعضی معتقدند فعل در "اذا وقعت الواقعه" ماضیه. یعنی اون واقعه واقع شده..شاید بعضی جاها اون واقعه رو دوباره زنده می کنه ..می گن وقتی سید جعفر شهیدی طواف می کرد آروم زیر لب می گفت:"اللهم ان البیت بیتک و العبد عبدک"؛ خدایا خانه خانه ی توست و بنده بنده ی تو، هرچه خواهی کن ولیکن آن مکن.
عفو کن زین بندگان تن پرست
عفو از دریای عفو اولی تر است
..به یکی از رفقا که مدینه است زنگ زدم، خیلی سعی کردم که نفهمه دارم آروم گریه می کنم..
در طواف حرمم گفت به گوش آگاهی
حلقه ی میکده را هم به ادب زن گاهی
بینی از مروه ی میخانه صفای رخ دوست
گر کنی سعی و در آن حلقه بیابی راهی