"من به سبك خاص خويش، آدمي عارف مسلكم. در زندگي اجتماعي دايره‏اي براي انعطاف قائلم و دايره‏اي براي مقاومت. هر كس از دايره نخست با من برخورد كند، مرا راحت و منعطف و بذله‏گو و شوخ‏طبع خواهد يافت، اما آنكه بخواهد از دايره دوم بر من وارد شود و شخصيت انساني‏ام را تباه كند، مرا سخت و عبوس و جدي و انعطاف‏ناپذير خواهد ديد، حتي اگر گردنم مانند توماس مور به زير گيوتين رود، نادم نخواهم شد، مي‌تواني بيازمايي"

نوشته اي از زيدآبادي در سال 1385؛ خدايش سلامتي و مقاومت دهد

[+]

از گودر