محاکمه بوخارين، کاري تشريفاتي و نمايشي بود. کميته مرکزي ماه ها قبل، با يک دستورالعمل ساده اي که دريافت کرده بود - "توقيف، محاکمه، اعدام" - او را محکوم کرده بود. آندره ويشينيسکي دادستان کل محاکمات استاليني، بوخارين را با يهوداي اسخريوطي و آل کاپون مقايسه کرد و "جانوري ميان روباه و خوک" خواند. او را متهم کرد که مامور بيگانگان است و رهبري گروهي از مخالفين را بر عهده دارد و حتي براي قتل لنين هم توطئه اي را سازمان داده بود. او گفت: "بر گور اين خائنين نفرت انگيز تنها علف هاي هرز و خاروخاشاک خواهد روييد" ... بوخارين پس از شش ساعت "شور و مشورت" در ساعت چهار و نيم بامداد روز سيزدهم مارس 1938 به مرگ محکوم شد. طبق گواهي مرگ صادره، اعدام روز پانزدهم مارس انجام شد ولي از محل و نحوه آن ذکري نشده است. همسرش را براي هشت سال به زنداني در آستاراخان فرستادند و سپس تبعيد به سيبري تا اواخر دهه 1950. دولت تربيت تنها فرزندشان را به يکي از اقوام سپرد. پسرشان بيست و يک ساله بود که براي اولين بار توانست مادرش را ببيند ... در دوره گورباچف، پنجم فوريه 1988؛ پنجاه سال بعد از اعدام، وزارت خارجه شوروي بيانيه اي داد و اظهار داشت که شواهدي که در جريان محاکمات تصفيه ها مورد استفاده قرار گرفت غيرقانوني جمع آوري شده بودند و حقايق تحريف شده. همان روز از بوخارين و نوزده تن از رهبران بلشويک اعاده حيثيت شد

[+]