"...اگر پرواى قضاوتهاى مردم، داورى‌‌هاى گوناگون مردم را به جاى پرواى از خدا

گذاشتيم، مشكل درست خواهد شد...ملاحظه‌‌ى حرف مردم، ملاحظه‌‌ى اين تهمتى كه

خواهند زد، ملاحظه‌‌ى چيزى را كه خواهند كرد، نبايد كرد...دائماً دارند به ما ميگويند:

آقا ! «إنّ النّاس قد جمعوا لكم فاخشوهم» [یعنی مردم علیه شما جمع شده اند["

از صحبتهای آقای خامنه ای در جمع مجلس خبرگان +

آقای خامنه ای به طور کلی مغالطات بسیاری را در سخنانشان مرتکب می شوند و

چون به احتمال بسیار این اندیشه ها پایه تصمیم گیری های کلان در این کشور

می شوند که با جان و مال و آبروی انسانهای بسیاری در ارتباط است به نظر من

از اهم وظایف نسل جدید نقد سخنان ایشان است که هم برای خودشان خوب است

هم برای بقیه.

اما در مورد این استدلال ایشان باید گفت :

1- جناب آقای خامنه ای مگر به قول خود شما - در نماز جمعه اول- در همین

انتخابات مردم داوری نکرده اند و اکثریت به آقای احمدی نژاد رای نداده اند؟ خب

اگر استدلال شما صحیح باشد که نباید به داوری مردم وقعی نهاد این انتخابات را

چه کنیم؟ اگر بگویید این انتخابات بود و روالی داشت - که بازهم چیزی از داوری

مردم کم نمی کند - مگر انقلاب اسلامی روال داشت؟ مگر آن داوری مردم نبود؟

مگر مرحوم امام و شماها با داوری خیابانی مردم سر کار نیامدید؟ خب این که

نمی شود شما یه جایی داوری و نظر مردم را بپذیرید و اگر جاهای دیگری به نفعتان

نبود بگویید من با خدا در تماسم و با مردم کاری ندارم.

2- یک گزاره ی بسیار خطرناک - که خطرناکی آن در حد "حفظ نظام از اوجب

واجبات است" می باشد -این است که "ما مکلف به عملیم نه نتیجه" . واقعا این حرف

نه اخلاقی است نه عقلی و نه حتی شرعی .غیر اخلاقی و غیر عقلی بودن آن که بدیهی

است. بسیاری از اعمال مسئولین مربوط به زندگی روزمره مردم است و تاثیر آن

در اقتصاد، امنیت ، سلامتی و رفاه مردم قابل اندازه گیری است. مثلا" وقتی شما آقای

ضرغامی را انتخاب می کنید و ایشان نمی تواند رضایت نسبی مردم را جلب کند آیا

شما نظر مردم را هیچ می شمارید و دوباره حکم ایشان را تمدید می کنید؟

وقتی شما آقای جنتی را در جایی منصوب می کنید که سالها موجب نارضایتی بخش

عظیمی از مردم را فراهم می کند و حتی کاری می کند که مردم از فرط عصبانیت به

خیابان بریزند و کشته شوند آیا شما نباید به نظر مردم توجه کنید؟

در مورد آیات قرانی هم که شما شاهد آوردید ، باید گفت بخشی را گرفتید وبسیاری

را فروگذاردید . آنها که می گویند :"چون پند داده شوند عبرت نمی گیرند"،

"ما فرعونیان را به خشکسالی دچار کردیم باشد که عبرت گیرند" وبسیار آیاتی که بر

عبرت گیری و پندپذیری تاکید می کند . این عبرت بسیاری اوقات از اشتباهات

گذشته ی خود ما باید حاصل شود. آیا شما تا به حال به این توصیه ی قرآن عمل

کرده اید و از چیزی عبرت گرفته اید؟ ما که چیزی یادمان نمی آید.

با اینکه توسل به مثال در استدلال از ضعف سخن به شمار می آید اما برای تقریب

به ذهن و از آنجاییکه شما به مثالهای صدر اسلام علاقه ی مثال زدنی دارید شما را

به دوره ی خلیفه ی سوم ارجاع می دهم که اتفاقا" شما هیچگاه به آن اشاره ای

نمی کنید. عثمان از صحابه ی خوشنام پیامبر بود. ابوذر ، سلمان، طلحه ، زبیر،

علی،حسن و بسیاری از صحابه بارها به اوهشداردادند .حتی مردم شورش کردند

اما او فکر می کرد دارد راه خدا و پیغمبر را می رود .امیدوارم که حداقل از این

واقعه عبرت بگیرید.